Markley’nin Ateş Beyni: Ne yazık ki Vertigo, seni iyi tanıyordum

by

Bu yazı aşağıda sunuldu:

Ana sayfa vurguları,
Röportajlar ve sütunlar

Wayne Markley

Wayne Markley

DC Comics’in yakın zamanda 25 yıldan fazla bir süre sonra Vertigo baskısını kapattıklarını açıkladığı çizgi roman tarihinde üzücü bir gündü. Bir zamanlar Vertigo, herhangi bir yayın şirketinin tartışmasız en önemli ve canlı izi idi. Yaratıcı fikirler ve dünyanın en büyük yetenekleriyle doluydu. Etiketleri altında, TV’de veya yakında film olmak için başarı haline gelecek bir dizi mülk doğurdular. Başlangıçta, bir görüntü çizgi romanı olmadan önce görüntü çizgi romanlarıydı. Yaratıcıların, mülklerin mülkiyetini paylaşacakları iyi bir yaratıcı anlaşma yapabileceği ve standart işten çok daha samimi ve yaratıcı bir yerdi. Benden çok daha yetenekli insanlar, vertigo mirasına her zamankinden çok daha iyi haraçlar yazdı ve DC’nin bu baskıyı kapattığını görmek üzücü bir gün olduğu için bu haraçları aramaya teşvik ediyorum. Mevcut sürüm olanla karşılaştırıldığında hiçbir şey olmasa da, hala üzücü.

Bu blogda yapmak istediğim şey, Vertigo ile olan deneyimlerimin üzerinden geçmesi (1990’ların ortalarında, 1993’te izlenirken çok gençken) ve gerçekten keyif aldığım bir avuç kitabı tavsiye etmek. Bu öneriler, yıllar boyunca vertigo etiketi altında üretilenlerin yüzeyini zar zor çiziyor, ancak Karen Burger ve Compadres’in liderliğinden çıkan hayal gücünün ve özgünlüğünün küçük bir örneklemesi. 1990’larda DC için çalıştığımda, benim işim, yeni yetenekler bulmayı, hem iç hem de dış kitaplardaki çeşitli reklamları denetleyen, kitapları çizgi romanın koduna gönderilmeden önce incelemeyi ve birçok şeyleri içeren şeylerin bir karışımıydı. Daha da önemlisi, şirket içindeki çeşitli departmanların diğerlerinin ne yaptığını bildiğinden emin olmak. O zaman, DC en dost canlısı yer değildi. Genellikle bir sürü ayrı krallıktı; DC evreni, Vertigo, Paradox Press, Milestone, Pazarlama Departmanı, Lisans Departmanı, Yasal vb. Ve bu departmanların her biri arasındaki iletişim bir çeşit soğuk savaş gibiydi. Özellikle DCU ve pazarlama arasında herkesin aynı sayfada olduğundan emin olmak benim işimdi. Ya da, en azından iş o zamanlar bana böyle tanımlandı. Bu aslında DC’deki ikinci işimdi, çünkü işe alındığım iş, Art Young ile Londra ofislerinde, genel olarak Vertigo’da, Birleşik Krallık’ta DC için pazarlama yapmaktı. Ancak, iş teklifi ile son sözleşme arasında bir yerde, İngiltere ofisi kapatıldı ve bu yeni pozisyon yaratıldı ve bana kullanıldı. İşin en iyi bölümlerinden biri, farklı yayıncılık izleri arasındaki tüm editoryal toplantılara oturabildim. Dört izlemeden; DCU, Vertigo, kilometre taşı ve paradoks, dört farklı dünya gibiydi. DCU, çok sayıda şaka, kahkaha ve geç kitapların ve bir sonraki büyük etkinliğin tartışmasıyla eski bir çocuk kulübü gibiydi. Paradoks toplantıları yoktu. Milestone başka bir blog için bir hikaye, ancak enerji ve kaosla dolu olduklarını söylemeye gerek yok. Ve sonra vertigo toplantıları vardı. Bu toplantıların çoğu haftalık etkinliklerdi ve diğer gruplardan gelen olaylar, karakterlerin ölümü, iş bulmaya çalışan sanatçılar vb. Vertigo toplantıları her zaman diğer toplantılardan çok farklı bir aile yemeği gibiydi. Karen Berger, Shelly Bond, merhum Lou Stathis, Stuart Moore ve diğer birkaçını içeren küçük ve yaratıcı bir gruptu. Toplantılar her zaman saygılı ve kibar sohbetti. Geç bir kitabın DCU toplantısında çığlık atacağı yerde, Vertigo’da, ek olarak gecikmelerden kaçınmanın yolları hakkında çok daha fazla konuşuldu. Bence bu Vertigo’nun farklı kılan şeyin iyi bir yansıması; Birbirleri için, yaratıcılara ve anlatmaya çalıştıkları hikayelere dayanıyordu. Diğer toplantılardan hiçbirinin aksine ve çok fazla gittim, bu toplantılar sakin ve geri dönerken diğerleri zaman zaman düpedüz korkutucuydu.

Sandman. Vertigo baskısının en popüler başlıklarından biri

Vertigo’nun kökenleri başka bir yerde iyi belgelenmiştir, ancak genellikle DCU bayrağı altında standart fuardan biraz daha sinirli (yani: yaratıcı) olan birkaç kitap vardı ve Paul Levitz ve editör Karen Berger fikirle geldi Bu seçme başlıklarını, farklı bir şekilde pazarlamalarına izin veren farklı bir marka altında yayınlamak ve bu yeni satıra daha yüksek bir reklamveren ölçeğine katkıda bulunur. Böylece bir avuç mevcut başlık (Bataklık Şey, Sandman vb.) Bu yeni baskıya taşındılar ve bir yayın mirası doğdu.

Şimdi birçok vertigo başlığından sadece birkaçını önereceğim ve colOrada olan retler. Gelecekte bu koleksiyonların yeni baskılarının Vertigo logosunu içerip içermeyeceğini bilmiyorum. Yapmayacağından şüpheleniyorum ve bu daha da üzücü olacak. Ancak ideal olarak şimdi bu koleksiyonların tümü Vertigo markası altında mevcut olmalıdır. Burada hiçbir satın alma burada başımın üstünden en sevdiğim Vertigo serisi var. Eminim unuttuğum birkaç tane var.

Hava

Air tarafından G. Willow Wilson ve M.K. Alev. Gerçekliği çok temel bir şekilde sarsılan akrofobik bir havayolu hostesi olan Blythe’nin bu gerçeküstü hikayesinin dört ticaret koleksiyonu var. Bu hikayeyi tam olarak anladığımdan emin değilim, ama kesinlikle zevk aldım.

izmombi

Izombie tarafından Chris Roberson ve Mike Allred. İlk yayınlanmış çizgi roman çalışması Dead Air’den çok önce Hava Kuvvetleri’ndeyken onunla ilk buluştuğumu düşünerek Mile Allred’in büyük bir hayranıydım. Bu çizgi romanın aynı adı taşıyan TV şovu ile, karakter adlarının dışında yapılacak hiçbir şey olmasa da, TV şovundan daha iyi olmasa da iyi. En yaratıcı okuyucuların bile şok olacağı yönlere giden vahşi bir yolculuktur. Dört esnaf var ya da bir omnibusta tüm hebang mevcuttur.

Bataklık Şey

Belki de en sevdiğim vertigo kitabı Alan Moore/Rick Veitch’in Bataklık Şeyinde koştu. Alan Moore’un Bataklık Şeyine Koşusu onu Amerikalı okuyucuların dikkatini çekti ve Watchmen ve çok daha fazlasını yapmasına yol açtı. Bu bataklık olayı, bundan önce gelen hiçbir şeye benzemiyor ve Alan ayrıldıktan sonra bile ve Rick Veitch devraldıktan sonra, bu kitap hala en yaratıcı ve ustaca korkunç olanlardan biri (daha sonra gelecek olan yüzünüzde değil) çizgi romanların tarihi. Bir dizi işlemde mevcuttur ve yakında ilk omnibus yayınlanacak. Bu aynı zamanda bir TV şovu.

Cehennem

Şu anda toplanan Cehennem 21 ve 22’nin bu yıl daha sonra yirmi cilt var. Bu dizi, zincir sigara içen büyücü John Constantine hakkında bu uzun süredir devam eden korku unvanını yeniden yazdırıyor. Yaratıcı ekip bu dizide yıllar boyunca birkaç kez değişti ve hikayeler karışık bir çanta iken, iyiye kadar büyüklere kadar değişiyor. Bu sayfalarda Jamie Delano, Paul Jenkins (gün içinde iş için önerdiğim), Garth Ennis, Andy Dingle ve daha fazlası gibi harika yazarlar bulacaksınız. TV şovu karakteri bu sürüme Izombie’den çok daha yakın olsa da, hala aynı karakter değil. Yine de TV karakterinden zevk alırsanız, bu hikayelerden zevk alacaksınız.

Vaiz

Bir Vertigo çizgi romanına dayanan bir başka TV şovu Vaiz. Bu, Garth Ennis’in ve merhum Steve Dillion’un hiçbir insanın üstlenmesi gereken bir yolculuğa çıkan bir vaiz hikayesi idi. Bu seri, zaman zaman başınızı çevirmek isteyecek bükülmeler ve dönüşlerle doludur, ancak olağanüstü bir okuma asla daha az. En iyi dizilerden biri (Bataklık Şey ve Bir Sonraki Seri ile birlikte) Vertigo yaptı. Bu destanın altı koleksiyonu var.

Y: Son Adam

Önereceğim son seri Y: Brian K. Vaughn ve Pia Guerra’nın Son Adamı. Bu yakında küçük ekran için de uyarlanacaktır. Bu, gizemli bir virüsten sonra dünyadaki son adam olan Yorick Brown hikayesini anlatıyor. Bu, bitirdikten sonra yıllarca ne okuduğunuzu düşünmenizi sağlayan göz kamaştırıcı bir hikaye. En çok satan dizisi Saga’dan çok önce Y. vardı. Hem ticaret koleksiyonlarında hem de omnibus formatında mevcuttu.

Vertigo’dan yıllar boyunca gelen tüm başlıkların yüzeyini hiç çizmedim. Bunlar, Vertigo’nun standart çizgi romanları aşan mülkler yaratma gücü olan gücü de gösteren akla gelen en iyilerden sadece birkaçı. Film veya televizyona çevrilen DCU’dan gelen herhangi bir süper kahraman markasından çok daha fazla vertigo özelliği var. Bence Vertigo’yu bu kadar özel yapan şey buydu; Çizgi romanları aşan ve bunun yerine farklı ortamlarda anlatılabilecek ve standart süper kahraman okuyucudan uzak bir kitleye ulaşabilecek hikayeler oluşturdular. Bir kez daha, DC Karen Burger’in Vertigo’nun yol gösterici ışığı ve vizyoner olduğu için gitmesine izin verdiğinde gerçekten öldüğünü kabul etsem de, kepenklenmesi çok üzücü. Berger Books adlı Dark Horse Books tarafından yayınlanan izinde kalsaydı bugün Vertigo’da neler olabileceğini görebilirsiniz.

Bu zaman boyunca hepsi bu. En sevdiğiniz Vertigo hikayesi neydi? Belirttiğim birkaç kişiden biri mi, unuttuğum birçok kişi mi? Senden duymak çok isterim. Mfbway@aol.com adresinden veya Facebook’ta Wayne Markley’den ulaşılabilir. Burada yazdığım her şey benim düşüncem ve Westfield çizgi romanlarının veya çalışanlarının düşüncelerini yansıtmıyor, ancak Vertigo’dan iyi okuma için çok daha fazla öneriye sahip olacağından eminim. Her zaman olduğu gibi…

Teşekkürler.

Leave a Reply

Your email address will not be published.